กลุ่มแบ่งปันการรำพึงพระคัมภีร์

วันที่ 13 พฤศจิกายน 2014 ลก. 22: 26, 28-29

........แต่ท่านทั้งหลายจงอย่าเป็นเช่นนั้น ท่านที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด
จงทำตนเป็นผู้น้อยที่สุด ผู้ที่เป็นผู้นำจงเป็นผู้รับใช้..... ท่านทั้งหลายเป็นผู้ที่
ได้ยืนหยัดอยู่กับเราในการทดลองที่เราได้รับ เราจัดพระอาณาจักรให้ท่าน
ทั้งหลายดังที่พระบิดาทรงจัดไว้ให้เรา

มธ. 25: 40

.......เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้อง
ผู้ต่ำต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง ท่านก็ทำสิ่งนั้นต่อเรา

     เจ้าเมืองแห่งหนึ่งในยุโรปสมัยกลาง กำลังสร้างปราสาทใหม่ของตนบนยอดเขา ครอบครัวดังๆ ในเมืองต่าง
ร่วมกันถวายของ สิ่งปลูกสร้าง สิ่งประดับต่างๆ ให้แก่เจ้าเมือง ยกเว้นหญิงชราหม้ายคนหนึ่งที่ยากจน ขนาดไม่สามารถ
มีส่วนร่วมในการสร้างปราสาทใหม่นี้ให้แก่เจ้าเมืองของตนได้..... ยกเว้น......

     ในสมัยนั้น การขนส่งยังใช้ม้า ใช้ลา ใช้ฬ่อในการขนอิฐ ขนหิน ขนไม้ และถนนที่สัตว์ต่างๆ เหล่านี้เดินทางผ่าน
กระต๊อบของหญิงหม้ายยากจนคนนี้และแต่ละวัน หญิงหม้ายคนนี้ก็จะหักฟางจากเสื่อที่นอนของตนป้อนให้แก่ม้า ลา
ฬ่อต่างๆ เหล่านี้ และทำเช่นนี้เป็นประจำจนเสื่อทุกผืนในบ้านของหญิงชราหมด ตนเองต้อนนอนบนพื้นอันหนาวเย็น
..... ตลอดเวลาหญิงหม้ายคนนี้ก็ได้แต่รำพึงในใจว่า ขออภัยที่ไม่สามารถมีส่วนร่วมในการสร้างปราสาทหลังใหม่ให้แก่
เจ้าเมืองได้.....

     เวลาผ่านไป ปราสาทหลังใหม่ก็เสร็จ สวยงามเป็นที่ชื่นชมของเจ้าเมืองและลูกเมืองทุกคน และคืนวันก่อนวัน
ฉลองปราสาทใหม่ซึ่งเจ้าเมืองตั้งใจจะตอบแทนบุญคุณทุกครอบครัวที่ได้มอบวัสดุก่อสร้าง และมีส่วนร่วมในการก่อสร้าง
เจ้าเมืองได้หลับและฝัน ในความฝันเจ้าเมืองถูกพระเจ้าถามว่า พรุ่งนี้จะขอบคุณและตอบแทนบุญคุณใครบ้าง เจ้าเมือง
ก็สาธยายว่า จะให้สิ่งนี้กับครอบครัวนี้ จะให้สิ่งนั้นกับครอบครัวนั้น เจ้าเมืองแสดงรายชื่อยืดยาวให้พระเจ้าดู.......
แต่พระเจ้ากลับตอบว่าบุคคลที่ควรอยู่ในรายชื่อและควรเป็นชื่อแรกด้วยซ้ำก็คือ หญิงหม้ายยากจนคนนี้นี่เอง เพราะเธอ
มอบสิ่งที่เธอมีสิ่งเดียวคือเสื่อโดยไม่นึกถึงตัวเองเลย ฟางจากเสื่อนั้นเป็นอาหารที่ให้กำลังแก่สัตว์ต่างๆ เพื่อขนวัสดุก่อ
สร้างต่างๆ ถ้าสัตว์ต่างๆ เหล่านั้นไม่ได้ฟางที่เธอป้อนทุกวัน มันก็ไม่สามารถขนวัสดุก่อสร้างถึงยอดเขาได้.........
เป็นหญิงหม้ายยากจนคนนี้ต่างหากที่มีส่วนร่วมในการก่อสร้างนี้มากที่สุด ไม่ใช่คนร่ำรวยคนอื่นที่มอบให้จากความ
มั่งมีที่ล้นเหลือ หรือให้เพราะหวังชื่อเสียง เกียรติยศ เป็นการตอบแทน

     ชีวิตมนุษย์เราในสังคมยุคปัจจุบันนี้ก็ยังคงมีเหตุการณ์เช่นนี้ ขึ้นอยู่กับทัศนคติชีวิตของเราคริสตชนแต่ละคนว่า
เราจะมีส่วนร่วมแบบใด แบบคนมั่งมีที่ต้องการชื่อเสียง หรือแบบหญิงหม้ายผู้ยากจนที่ให้อย่างเงียบๆ........ ขึ้นอยู่กับการเลือกของเรา